Praca w parlamencie
Riksdag składa się z 349 posłów, którzy są wybierani co cztery lata w wyborach powszechnych. Izba posiedzeń plenarnych jest sercem parlamentu, ale duża część pracy politycznej odbywa się również w klubach partyjnych i komisjach.
Posłowie nie są zatrudnieni przez parlament, lecz mają mandat od wyborców do zasiadania w parlamencie przez określony czas. Dlatego otrzymują wynagrodzenie, a nie pensję. Poseł wykonuje swoje obowiązki 24 godziny na dobę, przez cały rok. Nie ograniczają się one do pracy w parlamencie, lecz mogą być również wykonywane na przykład w okręgu wyborczym, w którym poseł został wybrany, w innych miejscach lub za granicą.
Posłowie otrzymują podstawowe wynagrodzenie w wysokości 75 500 koron miesięcznie, od którego płacą podatek.
Na posiedzeniach plenarnych posłowie prowadzą debaty i podejmują decyzje
Izba posiedzeń plenarnych jest sercem parlamentu. To właśnie tam posłowie debatują nad ważnymi kwestiami i tam Riksdag podejmuje decyzje.
Na posiedzeniach plenarnych odbywają się debaty nad sprawami, debaty interpelacyjne z poszczególnymi ministrami oraz przesłuchania rządu. Większe debaty, jak na przykład debaty liderów partii, odbywają się regularnie w ciągu roku. Partie mogą również wnioskować o przeprowadzenie przez Riksdag debaty na szczególnie ważny temat.
Komisje przygotowują decyzje
Duża część pracy politycznej odbywa się w klubach partyjnych partii parlamentarnych i w 15 komisjach.
Posłowie należący do tej samej partii tworzą klub partyjny. Wszystkie ważne kwestie są omawiane w klubach partyjnych, zanim posłowie zajmą ostateczne stanowisko w komisjach i na posiedzeniu plenarnym.
W komisjach posłowie przygotowują wszystkie decyzje podejmowane przez parlament. Po przedstawieniu przez komisję propozycji decyzji przychodzi czas na zajęcie stanowiska przez wszystkich 349 posłów na posiedzeniu plenarnym.
Każda komisja liczy 17 członków. Komisje są jak „miniatura” parlamentu, co oznacza, że skład członków komisji odzwierciedla podział miejsc w Riksdagu. Największa partia w parlamencie ma również najwięcej miejsc w każdej komisji.
W komisji ds. UE rząd uzyskuje mandat dla swojej polityki unijnej. Rząd musi zasięgnąć opinii komisji ds. UE przed posiedzeniami Rady Ministrów i spotkaniami szefów państw i rządów UE w Radzie Europejskiej.